To już czwarta odsłona słownika żeglarskiego przygotowanego dla wszystkich miłośników żeglarstwa. Kolejna odsłona z literą “E” po nowym roku.
Część dotyczącą litery “C” znajdziesz tutaj: „C” – słownik terminów żeglarskich
Słownik terminów żeglarskich rozpoczynających się na literę “D”:
Dakron (dacron, tergal, tetotron, terylen) – najpopularniejszy materiał do wyrobu ożaglowania. Pod obciążeniem jest mniej rozciągliwy niż nylon. Posiada dużą odporność na uszkodzenia mechaniczne, jego zaletą jest również mała chłonność wody. Do wad należy zaliczyć jego degradację pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Po roku ekspozycji na światło słoneczne jego wytrzymałość maleje o około 40%. Stąd często stosuje się charakterystyczny niebieski pas materiału wzdłuż liku dolnego oraz wolnego sztaksli dakronowych chroniący płótno po zrolowaniu oraz niebieski, nieprzepuszczalny dla promieni słonecznych materiał lazy jacka.
Dalba – gruby pal (wiązka pali lub rur) wbity trwale w dno akwenu i wystający ponad powierzchnię wody, wykorzystywany do cumowania jednostek.
Dalmierz – przyrząd służący do pomiaru odległości bez potrzeby jej przebywania. Działanie dalmierza optycznego polega na obserwacji przedmiotu za pomocą dwu prawie równoległych obiektywów, umieszczonych na tzw. bazie i pomiarze kąta paralaksy osi optycznych obu obiektywów.
Danfortha kotwica – patentowa konstrukcja kotwicy składająca się z trzonu oraz ruchomych łap. Modyfikacja kotwicy Halla. Współcześnie najpopularniejszy typ kotwic stosowany w żeglarstwie.
DEET – organiczny związek chemiczny (N,N-Dietylo-m-toluamid), bardzo skutecznie odstrasza nawet najbardziej natrętne owady.
Dejman (od ang. day man) – członek załogi statku zatrudniony w systemie dniówkowym (tzw. dejmanka), czyli niezatrudnionych w systemie wachtowym.
Dejmanami nazywa się również marynarzy zatrudnionych czasowo w systemie dniówkowym, podczas pobytu statku w porcie, niebędący w praktyce członkiem załogi. Z tego też powodu nie jest wciągany na listę zaciągu załogi (musterrola); w tym sensie dejmanami mogą być członkowie wszystkich działów i na wszystkich stanowiskach.
Dejwud (Dejwut) – miejsce połączenia stępki ze stewą lub pawężą, trójkątne wzmocnienie szkieletu łodzi.
Dek – pokład statku.
Dekiel – zamknięcie luku, beczki itp.
Deklinacja magnetyczna – kąt poziomy w danym miejscu na powierzchni Ziemi pomiędzy południkiem magnetycznym i geograficznym. Kąt ten podaje się jako wartość ze znakiem, zgodnie ze sposobem liczenia azymutu: odchylenie kierunku północy magnetycznej od kierunku północy geograficznej ku wschodowi jako kąt dodatni, odchylenie ku zachodowi jako kąt ujemny.
Delfinek (kaczy dziób) – uchylany w dół lub górę, blokowany w linii bukszprytu wąski trap ułatwiający schodzenie na ląd, gdy jacht przybija dziobem do kei czy brzegu.
Delfiniak (łabędziak) – rozpórka watersztagu. Krótkie drzewce stosowane na niektórych żaglowcach, biegnące w płaszczyźnie symetrii jednostki, oparte prostopadle (lub prawie prostopadle) o bukszpryt, zwiększające kąt działania watersztagu na bukszpryt, a przez to zwiększające jego działanie usztywniające. Stosowane jest przy dłuższych bukszprytach.
Demurrage – rodzaj odszkodowania, które jest wypłacane przez czarterującego w razie przekroczenia określonego w umowie czarterowej czasu załadunku/rozładunku danego statku, bądź w razie zbyt długiego czasu oczekiwania na wejście do portu przez określony statek.
Denne zawory – zawory służące do poboru wody zaburtowej oraz pozbywania się nieczystości. Znajdują się poniżej linii wodnej w burcie, dnie lub oble.
Dennik – łączą ze sobą wręgi i całą ramę wręgową ze stępką., trójkątne wzmocnienie szkieletu łodzi znajdujące się na dnie łodzi.
Deska odbojowa – Deska przymocowana do zewnętrznej strony odbijaczy. Stosuje się je przy cumowaniu przy wysokich betonowych nabrzeżach, lub przy burcie kutrów lub innych statków stalowych. Dodatkowo zabezpiecza burty i odbijacze przed przetarciem.
Dewiacja – kąt, o który odchyla się igła kompasu magnetycznego od południka pod wpływem żelaza znajdującego się w statku.
Diafon – urządzenie okrętowe lub nabrzeżne do nadawania sygnałów dźwiękowych podczas mgły.
Diamentowy – węzeł ozdobny
Diametralna – płaszczyzna symetrii jednostki.
Dirka – lina stosowana przy ożaglowaniu gaflowym biegnąca z góry masztu (powyżej gardy) do bomu – w okolicy przybomowej zwykle rozwidla się na kilka innych, służąca do podtrzymywania bomu i wąsko układająca żagiel podczas jego refowania lub sprzątania. Stosowane są dwie dirki: lewa i prawa.
Dławica – uszczelnienie wału napędowego.
Dok – część portu przeznaczona i odpowiednio wyposażona do remontu jednostek pływających; bywają doki suche (nabrzeżowe z pochylnią), mokre (śluzowane) oraz pływające (półzatapialne).
Doker – dawna nazwa robotnika portowego.
Dokować – umieszczać jednostkę w doku.
Drabinka – na jachtach zwykle montowana na stałe na pawęży składana drabinka do wychodzenia wprost z wody.
Drablina – linka łącząca dwie sąsiednie wanty i tworząca stopień drabinki linowej.
Draga (bagrownica) – statek wyposażony w urządzenia do wydobywania gruntu z dna wód.
Drajrep – ruchoma lina lub łańcuch służące do podnoszenia rei.
Drapak (drapacz) – niewielka kotwica czterołapowa; bywa że składana jak parasol; zwykle nie ma poprzeczki.
Droga wodna – droga dla statków, bezpieczna o odpowiedniej głębokości, wyznaczona na akwenie trudnym lub niebezpiecznym, oznaczona stałymi (np. brama torowa) lub pływającymi znakami nawigacyjnymi, na której może odbywać się bezpiecznie i swobodnie ruch żeglugowy. Kierunek (prawa i lewa strona) toru wodnego, prowadzi zawsze z morza do portu, ujścia rzeki lub do innej drogi wodne.
Dryf – Tendencja jachtu do znoszenie go w kierunku strony zawietrznej w czasie płynięcia na żaglach mimo, że kurs trzymany przez sternika wynosi około 5° mniej lub więcej.
Dryfkotwa – rodzaj pływającej kotwicy w postaci czaszy przypominającej spadochron lub długiego, stożkowatego worka bez dna. Rzucana za burtę jachtu, hamuje jego bieg i pomaga utrzymać jednostkę dziobem do fali przy sztormowaniu. Zadaniem dryfkotwy jest zmniejszenie prędkości dryfowania z wiatrem i falą oraz ustawienie jednostki dziobem do fali, co zapobiega jej przewróceniu na burtę.
Dryfkotwa linowa – Seria małych stożków przyszytych do długiej liny i mocowanych do rufy jachtu. Urządzenie ma za zadanie nie tylko zwolnienie i ustabilizowanie kursu jachtu w czasie płynięcia w sztormie, ale przede wszystkim uniemożliwienie stoczenia/spadnięcia jachtu z przełamującej się fali. Podobnie jak w przypadku dryfkotwy spadochronowej sea anchor po zamontowaniu jacht pozostawia się najczęściej samemu sobie i nie steruje się aktywnie, a cała załoga schodzi pod pokład.
Dryfkotwa spadochronowa – Urządzenie wykonane z materiału przypominające spadochron mocowane na linie do dziobu jachtu mające na celu zatrzymanie i zwrócenia jachtu dziobem do wiatru w czasie sztormu.
Dryfter – dryfująca sonda oceanograficzna używana do pomiarów temperatury i zasolenia na powierzchni oceanu.
Drzewce – Elementy ożaglowanie nie będące liną, czy żaglem. Głównie maszty.
Dulka – oparcie wiosła i obrotowa obejma dla wiosła na burcie łodzi wiosłowej.
DWT (nośność) – podstawowy parametr określający wielkość statku oznaczający zdolność przewozową statku. Określa łączną masę ładunku, załogi, zapasów paliwa, wody pitnej i technicznej, prowiantu, części zamiennych itd. jaką jednostka może przyjąć na pokład, nie przekraczając dopuszczalnego zanurzenia do znaku wolnej burty.
Dynamometr linowy (tensometr linowy) – przyrząd pomiarowy do pomiaru siły naciągu liny, np. odciągu masztu.
Dysza żagli – gdy fok zachodzi znacznie na grot, może powstać dysza przyspieszająca przepływ wiatru po zewnętrznej grota, a z niej wynika dodatkowa siła aerodynamiczna “ciągu” żagli.
Dziadek – fala, która zalewa pokład w czasie wchodzenia jachtu ostro na falę.
Dzielność jachtu – cechy konstrukcyjne jachtu, które zapewniają, zwłaszcza w trudnych warunkach, bezpieczną i wygodną żeglugę. Cechy te to min. niewywrotność, sterowność, zwrotność, szybkość.
Dziennik jachtowy – dokument nieformalny stosowany zwyczajowo na jachtach; rodzaj pamiętnika służący do zapisywania wydarzeń dotyczących jachtu, rejsów, remontów, napraw i jego załogi.
Dziennik pokładowy – Książka służąca do zapisu położenia jachtu oraz innych informacji nawigacyjnych.
Dziobnica (stewa dziobowa) – Przedłużenie stępki w kierunku dziobu. Krawędź łącząca dwie burty na dziobie jachtu.
Dziób – przednia części kadłuba statku, gdzie zbiegają się burty.
Dzwon – przesuwne wzdłuż masztu gniazdo pięty spinakerbomu.
Dzwon okrętowy – metalowy, zwykle bogato zdobiony dzwon z trwale umieszczoną nazwą jednostki, na którym wybija się szklanki.
*Źródło: wikipedia, internet, własne.
ZOBACZ TAKŻE:
Maxus 33.1 RS
- Kadłub: 10,45 m x 3,2 m
- Załoga: 8-10 osób
- Żagle: 40 m^2 (fok + grot)
- Udogodnienia: koło sterowe, ster strumieniowy, echosonda, ogrzewanie Webasto, prysznic w kokpicie, radio z MP3 i TV, bimini, szprycbuda, nagłośnienie w kokpicie, oświetlenie LED, kuchenka gazowa, mikrofalówka, lodówka
Antila 30
- Kadłub: 9,3 m x 2,95 m
- Załoga: 10 osób
- Żagle: 38m^2 (fok + grot)
- Udogodnienia: silnik 15 KM stacjonarny, ogrzewanie, lodówka Waeco, grot pełnolistwowy, patent do kładzenia masztu, rolfok na sztywnym sztagu, radio CD/MP3, instalacja 12V / 230 V, gniazdo do ładowania telefonu, 3 zamykane kabiny
Nautika 830
- Kadłub: 8,3 m x 2,9 m
- Załoga: 8 osób
- Żagle: –
- Udogodnienia: jacht motorowy dostępny bez patentu, lodówka sprężarkowa, ogrzewanie Webasto, silnik Marcury 50KM z elektrycznym trymem, instalacja wody pitnej, radio z MP3 oraz TV, kuchenka gazowa, 2 zamykane kabiny (max 6 osób).
Antila 24.4
- Kadłub: 7,4m x 2,6m
- Załoga: 6-8 osób
- Żagle: 30 m^2 (fok+grot)
- Udogodnienia: ogrzewanie Webasto, lodówka Waeco, kabestany Andersen, oświetlenie LED, bramka do kładzenia masztu, sztywny sztag, roll fok, kuchenka gazowa, kabina WC, silniki Mercury Sailpower 5KM, panel solarny.